ROZMOWY Z ZYGMUNTEM KONIECZNYM

Jesteś kompozytorem teatralno - filmowym. Spróbuj zdefiniować rolę muzyki w teatrze.

Muzyka w teatrze nie jest sztuka samodzielną. Współistnieje z innymi elementami teatralnymi czy filmowymi, jest więc od nich uzależniona, a skoro jest uzależniona, musi się kierować estetycznymi kryteriami teatru i filmu.

"Serce moje gram" to cytat z Wyspiańskiego. Grasz sercem swoją muzykę?

Z pewnością. Proces twórczy jest szalenie emocjonujący. Czasem łapię się na tym, że pisząc śpiewam, dyryguję...

Czym muzyka jest dla Ciebie osobiście?

Myślę, że muzyka powinna być w życiu człowieka czymś odświętnym. Irytuje mnie szum muzyczny, który wciska się dosłownie wszędzie, stanowi nieodłączny składnik, szarego, codziennego życia, jego tapetę dźwiękową. Muzyka powinna być świętem.

Pan zawsze pisze do tekstu czy zdarzyło się, że powstała muzyka do której potem został dopisany tekst?

Piszę zawsze do tekstu, który mnie inspiruje. Ubieram go w struktury, wysokości dźwięku. Właściwie czuję się trochę jak reżyser.

Z Piwnicy trafił Pan do teatru i filmu.

Pisanie muzyki do piosenek to jakby wstępny krok do kompozycji teatralnej i filmowej. Najpierw jest tekst, potem muzyka, zaś oczko wyżej tekst, obraz i muzyka. Zarówno w teatrze jak i w filmie jest to ta sama zależność, ten sam sposób myślenia,

Czy czuje się Pan zawodowo usatysfakcjonowany?

Mój sukces polega na tym, że zacząłem pracować dla teatru i filmu. Natomiast komponowanie uważam za zawód całkowicie zwyczajny, wraz z jego powodzeniami i porażkami.

Inspiracja?

Myślę, że najbardziej fascynuje mnie folklor. Nie tylko polski, europejski, ale również egzotyczny - hinduski, tybetański. Dźwięki ostre, wysokie, wspaniałe... Nieprawdopodobna artykulacja głosu, napięcie, ekspresja... Uważam, że muzyka podobnie jak cała sztuka zatacza koło. Najpierw rodzi się... Potem komplikuje coraz bardziej w rozwoju swoich form. Dochodzi do ekstremum, żeby w końcu powrócić niemal do samych korzeni, początków...Do ludowości. Folklor jest zdecydowanie bliższy mojej inspiracji niż muzyka klasyczna. Często stosuję tzw. ostinato - zjawisko powtarzania dźwięków, wyprowadzone ze sztuki ludowej. Ostinato muzyczne samo w sobie daje wrażenie zatrzymania czasu. Natomiast łączone z innymi elementami np. odpowiednim obrazem, może powodować rodzaj emocji, dochodzącej nawet do ekstazy.

Czasem jednak mówi się, że dobra muzyka filmowa to taka, której w trakcie projekcji się nie zauważa.

Każdy najmniejszy dźwięk ma swoją funkcję interpretacyjną. Nie może być tak, że muzyki nie słychać - ją słychać zawsze, co najwyżej zwraca na siebie mniejszą lub większa uwagę. I zawsze coś oznacza, jest po coś - czasem leci bardzo długo choćby po to, żeby nagle zaistniała cisza.